افزایش فعالیت های روزانه:
این فعالیت ها شامل کار و تحرک جسمانی و انجام فعالیت های لذتبخش است که در تنظیم خلق اهمیت بسیار زیادی دارد. بسیاری از بیماران پس از قطع مصرف مواد، تصور می کنند که نیازی نیست که اقدام دیگری برای سلامت روانیشان انجام دهند. بهمین دلیل قطع مصرف و ترک مواد، از نظر آنها و خانواده شان امری بسیار مهم جلوه می کند. در حالی که این نکته به تنهایی کافی نیست و باید علاوه بر جنبۀ (بازدارندگی) به جنبۀ (سازندگی) نیز اهمیت داد که شامل کار، تفریح و معاشرت می شود و موجب می گردد که بیمار آسان تر به جامعه باز گردد. بیماری که در زندگی خود به جنبۀ سازندگی اهمیت بیشتری می دهد، یعنی کار و شغل مناسبی یافته، در اوقات فراغت به ورزش و تفریحات سالم می پردازد و با دوستان سالم معاشرت می کند بهتر از بیماری که فقط و فقط مادۀ مخدر را ترک کرده است و به جنبۀ سازندگی اهمیت نداده است، می تواند دوری از مادۀ مخدر و فشارهای ناشی از ترک را تحمل کند. عامل دیگری که می تواند به بیماران در تحمل فشارهای روانــی ناشی از دورۀ تــرک کمک کند، آمـوزش های خاصی است که درمانگر در زمینۀ مهار وسوسه به آنها می دهد. اغلب بیماران در دورۀ ترک مجدداً به مصرف مواد تمایل می یابند که بر اثر وسوسه و عدم تحمل این حالت دچار آن می شوند، که نیاز مکرر به سرکوب یک میل و احساس درماندگی در مواجهۀ با آن موجب تضعیف قـوای مغزی می شود و بیمار دست از مواجهه و مقابله با این وسوسه کشیده و تسلیـم آن می شود. اما بیماری کـه آموزش های لازم را برای مقابلۀ تدریجی با وسوسۀ روزانه را آموخته بــاشد (استحمام، انجام حرکات ورزشی، کمک گـرفتن از راهنما، …) از میـزان وسوسۀ روزانـۀ خود کاستـه و بتدریج از خلق بهتری برخوردار می شود.
حوری بافته چی
